HET
BILLENBOEK

Heeft het feit dat je geboren bent als jongen invloed op jouw shape?
Om eerlijk te zijn weet ik dat niet. Ik weet wel dat mijn lijf heel erg veranderde toen ik met mijn hormoonbehandeling begon: ik kreeg een zachtere huid, mijn vetverdeling werd anders, ik kreeg meer borsten, heupen en billen. Ik ben al zo jong begonnen met hormonen dat mijn lijf met mij mee is veranderd. Ik heb niet het idee dat mijn lichaam verschilt van dat van een normale vrouw.

Alles draait om billen tegenwoordig. Terwijl we tien jaar geleden één bil-implantaat per maand deden, doen we er nu tientallen per week. Gelukkig zijn de operatietechnieken inmiddels doorontwikkeld en spelen ze in op de behoefte en veiligheid van de behandeling. Vijf jaar geleden had één op de twee patiënten last van complicaties: de wondgenezing was niet optimaal, een prothese moest eruit of ging verschuiven. Daarnaast moest je drie weken op je buik liggen om te herstellen. Nu is de kans op een complicatie minimaal en mag je een dag na je bilvergroting al voorzichtig op je billen gaan zitten.

Klopt, ik heb implantaten.

Op mijn 18de en 24ste heb ik mijn borsten laten vergroten. Omdat ik toen best tevreden was over mijn billen, dacht ik niet meteen: die moet ik ook laten doen. Maar toen zag ik in Spanje een meisje over het strand lopen van wie de billen zó mooi waren, zó vol, dat ik dacht: ‘ik ga nú de kliniek bellen'. Ik ben heel open over mijn bilvergroting op social media. Eén vlog gaat zelfs over mijn operatie. Dus als mensen er meer over willen weten, moeten ze daar even gaan kijken.

Wil je cellulite voorkomen, doe dan drie keer in de week een training waarbij je snelle, krachtige en explosieve bewegingen maakt. Je hartslag stijgt, je bloed circuleert optimaal en je spieren ontwikkelen zich.

Op de radio draai ik veel muziek waarvan je billen in beweging komen. Alles is een cyclus. Dat zie je in het schoonheidsideaal, maar ook in de muziek. Vroeger was booty-shaking muziek iets dat hoorde bij de black culture. Nu staan alle vrouwen in de club met hun billen te draaien. Dat komt niet alleen door de dance-driven-muziek zelf - in alle uithoeken van Nederland zijn mensen inmiddels ’geïnfecteerd’ met het urban virus - maar ook door videoclips waarin wordt uitvergroot wat wij willen zien. Shakira zong het én liet het zien: ’Hips don’t lie’. Die boodschap heeft iedereen inmiddels begrepen.

Had je mij twintig jaar geleden verteld dat ik een boek over billen zou gaan maken – over volle billen, grote billen, ronde billen, forse billen – dan had ik je voor gek verklaard. Het schoonheidsideaal was dun, dunner, dunst.

Had je een ’dikke reet’, dan werd je door je man naar de sportschool gestuurd. Naar mij.
Jarenlang hielp ik met mijn aerobic­ programma’s vrouwen aan een slanke lijn. Het droomfiguur was recht en plat.

Volg je een bepaald dieet voor je bil?

Nee, gelukkig niet meer. Een jaar geleden deed ik dat wel. Ik was toen heel streng voor mezelf met eten: geen suikers, geen slechte dingen. Het gevolg was dat mijn buik heel strak werd, dat ik naar ammoniak ging ruiken en dat mijn billen verdwenen. Ik werd er niet bepaald gelukkig van. Je voelt je gewoon onzeker als vrouw als je rondingen niet goed zijn.

Ik ging een paar keer ongezond eten en merkte dat mijn billen daardoor terug kwamen. Tja, billen zijn nu eenmaal toch een combinatie van spieren en vet. Ik voel mij nu stukken beter dan toen ik supergezond at.